Mijn laatste dag in Cusco was er een van interessante ontmoetingen en leuke gesprekjes. In de voormiddag ging ik te voet naar Sacsahuamán, 3 km ten noorden van Cusco. Het is een Incavesting die beroemd is om haar enorme steenblokken, maar het kan net zo goed een tempel zijn omdat er een ceremonieel centrum aanwezig is. Het is zelfs voor de specialisten, blijkbaar niet altijd even duidelijk. Op 24 juni vindt hier ieder jaar het Zonnefeest plaats. De Inca's waren niet voor niets kinderen van de zon. Ik had de beschrijving van de reisgids gevolgd, maar die liep nog een stuk over de verkeersweg. Eens aangekomen, wordt iedereen aangesproken om een ritje te maken per paard, maar dat was aan mij niet besteed. De site was erg rustig en als je de plaatselijke bewoners moet geloven, ervaar je daar de energie van de Inca's. De weg naar beneden was een heerlijke wandeling en een stop bij de mirador met Cusco aan mijn voeten, vergrootte het plezier. Daar kwam ik Saül tegen, een verkoper die graag een praatje maakte en een beetje verder een dame uit Lima, met haar dochter, die me vol bewondering vroeg of ik te voet naar boven gegaan was. Zo zwaar vond ik het deze keer niet, maar ik had het aan een heel rustig tempo gedaan. Via een heel andere, kortere en mooie weg, was ik vrij snel op de Plaza de Nazarenas, een pleintje dat ik nog kende van vorige keer. Toen ik aan een Policia Nacional vroeg hoe het straatje ook weer heette, ( Pumacurco ) leidde dit tot mijn eerste les Quechua. Of ik het juist spel, weet ik niet, maar dit waren de eerste zinnetjes: Ima su tiki? Hoe heet jij? Haiku huataiki? Hoe oud ben jij? Mooi Munaicha Ik hou van jou. Huai llu kuiki. Heel veel dus op ' iki' Klinkt een beetje Japans, vind ik. Santiago, zo heette de politieman, had de gebruikelijke vragen en hij was wel bezorgd voor mij want wie zou er later voor mij zorgen, als ik geen kinderen had. Uiteraard wou hij ook weer weten hoeveel een vliegtuigticket kost. In een zijstraat van Marqués, Meson de la Estrella, ging ik koffie drinken en het was de lekkerste die ik in Cusco al gedronken had. Hierbij de muziek van Adamo op de achtergrond en nog wat lezen in de krant. De zaak heet Cocla en ze produceren en exporteren koffie. Wie zat daar zoal? 10 Peruanen en Marleen, geen toeristen... Daar hou ik wel van. Wat stond er zoal in de krant? Dat het Titicacameer heel erg vervuild dreigt te worden en dat de Peruanen vroeger zegden dat het gedeelte TIKI van hen was en het tweede deel, CACA, van de Bolivianen, maar dat dit ondertussen niet meer het geval is. Dat belooft voor mij voor morgen... Het restaurant café, Yanapay, Ruinas 415, zorgde voor een heel andere verrassing. Het was alsof ik in een kleurrijke sprookjeswereld terechtkwam en deze keer waren mijn tafelgenoten twee grote pluche beren. Zowel de verlichting als de kledij van de serveuses ( met een soort narrenkap op hun hoofd )waren kleurrijk en origineel. Het doel van dit café is de toegang tot onderwijs voor kinderen in moeilijkheden, vergemakkelijken, nobele zaak dus en bovendien is het eten er lekker. Toen vond ik het tijd om eens een ander stadsdeel te verkennen, weg van het centrum. Daar geen straatvegers meer, wel een hoop vuilnis op de kapotte stoepen, maar ambiance tot en met. De ene banketbakker naast de andere en de ene taart al kleurrijker dan de andere. Toen ik langs het versgebakken, nog warme WAWA brood kwam, had ik spijt dat ik al gegeten had. Het rook,oh zo verleidelijk! Overal vraagt men om verkopers in de winkels en om hulp in de keuken. Die zaken draaien echt goed. Al wandelend belandde ik aan een stadspoort, dan opnieuw op de grote Avenida El Sol die ik helemaal afliep tot aan een groot centrum ( alweer ) voor artesanía. Je zou de tel kwijt geraken van het enorme aantal. Terug op de Plaza de Armas, het zoveelste aanbod om kalebassen te kopen, afgewimpeld, nog een hapje gegeten en mijn valies opnieuw ingepakt. Morgenvroeg komt de man van het reisagentschap me hier ophalen, tenminste, dat heeft hij beloofd. We zullen zien of deze Peruaan zich aan zijn belofte houdt. Als het goed gaat, zit ik om 08.30 u in de bus naar Puno.