Hoewel ik niet veel geslapen had ( moet vast nog wennen aan het tijdverschil ), voelde ik me uitgerust en daar mijn iPad binnen handbereik lag, zette ik die maar aan. Toen merkte ik dat Adrienne online was en met haar heb ik mijn eerste skypegesprek gehad. Toch fantastisch dat dit allemaal kan en het was best leuk om de dag zo in je bed te kunnen beginnen. Verwacht nu niet allemaal dat dit elke morgen het geval is. Mijn eerste taak deze morgen was de busrit naar Trujillo regelen en daar dit niet lukte via internet, moest ik naar de terminal. Leuk was dat ik gezelschap kreeg van de 86-jarige tante van mijn gastvrouw Gloria, die het beter vond dat ik gezelschap had. Met die krasse Peruviaanse aan mijn arm geraakte ik aan mijn 'boleto' en ze was hier de eerste die me na enkele minuutjes al aansprak met " mi amor " : zouden er zo nog volgen? De taxichauffeur van de heenrit had een flinke omweg gemaakt omdat hij de weg niet wist, maar de terugrit ging veel sneller. Nadat ik 'Tia Elsa' naar huis had vergezeld, ging ik met dezelfde taxi naar het centrum, dat afgesloten was, zelfs voor voetgangers, zodat de Plaza Mayor morgen op mijn programma komt. Alle toegangsstraten tot de plaza waren met hekken afgesloten en werden bewaakt door heel wat politie, omdat er een belangrijke politieke top gehouden werd door de Zuidamerikaanse regeringsleiders. Om deze reden ook ,was het gisteren 'feria' in de stad en waren veel winkels gesloten. Ik hield het dan maar bij het bezoek aan de kerk en het klooster van San Francisco en dat was wel indrukwekkend. Een heel mooi Franciscanerklooster van de 17e eeuw waar we door een gids werden rondgeleid. Eer ik echter aan dit bezoek kon beginnen was ik aangesproken door een Peruviaanse jonge vrouw die het Nederlands wou oefenen. Ze beweerde een Nederlandse inburgeringscursus te volgen aan de ambassade, maar ze wou eigenlijk dat ik haar hielp bij het schrijven van een briefje naar haar Nederlandse vriend in Maastricht. Haar verhaal was doorspekt met godsdienstige overtuigingen en toen ze dan ook nog een boekje bovenhaalde van de getuigen van Jehovah, hield ik het wel voor bekeken en na nog enkele zinnen voor haar geschreven te hebben, vond ik dat ze het nu zelf maar moest regelen met haar Hollands lief. Na nog een korte wandeling nam ik opnieuw een taxi en deze chauffeur had ook al problemen om het adres te vinden. Een GPS heb ik nog nergens gezien en hier doen ze het dan op de ouderwetse manier: vragen en nog eens vragen en telkens een vriendelijke uitleg krijgen, maar je hebt je tijd nodig. Nu ja, Lima is een heuse metropool en mijn oriëntatievermogen is ook niet van de hoogste categorie. Boven Lima hangt een dichte grijze nevel, de garua, en de zon heb ik helemaal niet gezien vandaag. De uitlaatgassen van de talrijke auto's zijn een aanslag op je neus, maar vanmorgen in Miraflores, hoorde ik de vogels fluiten en morgen volgt er nog 1dag in Lima.