In dit hostel ontbijt je telkens met op de achtergrond het Ave Maria en Andrea Bocelli. Niet verkeerd om de dag te beginnen. Mijn eerste job was teruggaan naar het reisbureau dat me niet was komen halen en aanvankelijk bleef het beperkt tot " disculpame señora ", maar daar nam ik geen vrede mee. Toen gaf de man mij 5 soles als vergoeding, maar ik bleef argumenteren en uiteindelijk werden het er dan 13. Dit voldeed wel voor mij, want ik had mijn excursie uiteindelijk gehad. Toch blijf ik ervan overtuigd dat er niemand zou gekomen zijn, als ik niet zelf gebeld had. Nadien ging ik wandelen langs de rivier Quilcay, maar zodra ik aan het einde van de Malecon Norte kwam, werd de sfeer wat grauwer, verlaten en waren de straatjes niet meer geplaveid en dus keerde ik maar terug. Telkens wanneer je het centrum verlaat, kom je in een andere wereld terecht: een grauwe wereld van armoe en veel miserie, mensen die hun kleren wassen in de rivier en bedelaars die onder de bruggen slapen. Omdat ik vandaag geen busrit wou, bezocht ik het archeologisch museum van Huaraz en dat loonde alweer de moeite. Er werd een duidelijk overzicht gegeven van de opeenvolgende precolumbiaanse beschavingen met restanten van de pre-Incas uit deze provincie, Ancash. ( voor de geïnteresseerden:Chavin, RECUAY, Huaraz, MOCHE die ik gezien,had in Trujillo, CHIMU, eveneens in Trujillo en Wari ) In de vitrines ook enkele goed bewaarde mummies en schedels met zowel sporen van schedelboring als totaal vervormde schedels. De schedel vervormen deed men bij kinderen uit de hogere maatschappelijke rangen en dit zo jong mogelijk, dus bij de babies. Het mooiste van het museum is de tuin die een monolietenpark geworden is, met prachtige beelden. Omdat de zon scheen en er geen straatlawaai binnenkwam, was dit de perfecte plek,om even te rusten en een mandarijntje te eten. Toen ik op zoek ging naar een nieuwe spiraal om water te koken, de mijne deed het niet meer, belandde ik op de plaatselijke overdekte markt. Al deze markjes zitten volgepropt met een ongelooflijke hoeveelheid artikelen, gaande van kinderspeelgoed tot gekleurde linten allerlei. Er waren zelfs verschillende ' kleermakersstraatjes ' waar ijverige vrouwen achter de naaimachin gebogen zaten. Je vindt er van alles, maar ik vond niet wat ik nodig had. Dan maar zonder. Plots kwam er, alweer, een grote groep betogers langs en voor je het besefte, gingen alle deuren van de winkels dicht om te voorkomen dat er ongewenste klanten binnenkwamen en dat er brokken zouden gemaakt worden. Eens de groep gepasseerd,was alles opnieuw normaal. De batida de fresa, een lekkere aardbeiendrank met joghurt in het Café Andino,( hie las ik de plaatselijke krant in het Engels ) kan ik iedereen aanraden, maar later had ik nog iets stevigers nodig. Het werd een succulente forel, op het terrasje van Picolo, een klein restaurantje, gelegen in het Parque del Periodista, Lusuriago 631 ( de hoofdstraat ) Het is nog geen 16.30 u., maar ondertussen is het weer helemaal omgeslagen. Dikke grijze wolken hebben de bergtoppen ingepakt, het is vochtig en koud en het miezert. Binnen is het nu behaaglijker dan buiten. Verwarming is er niet, maar over een uurtje gaat de haard weer aan. Op mijn bed ligt een donsdeken en dan heb ik er nog 2 gewone dekens bijgelegd om lekker warm te kunnen slapen. Vanavond nog wat lezen, een beetje opzoeken op internet en morgen terugkeer naar Lima.