Ongelooflijk hoe rustig dit hostel gelegen is. Ik heb hier zonder oordopjes geslapen, iets wat ik zelfs thuis nooit doe. Na een goeie nachtrust, was ik om 06.00 u wakker, via Skype al even gebeld met Veerle en over een half uurtje klaar voor de conquista van mijn ontbijt en nadien voor de stad. Mijn fototoestel is weer in orde, oef, toch een opluchting! Eerste bezoek werd het Santa Catalinaklooster. In de tijd van de Inca's brachten de Maagden van de zon hier hun noviciaat door. In de 16e eeuw werd het een christelijk klooster en nu is het een museum. Er is een tentoonstelling van oude meubels en wel leuk was de verdieping met de cellen van de nonnetjes. Ze leken erg op de chambretten van het internaat, maar aan de andere kant van de gang, beschikte elk nonnetje toch al over een eigen vertrekje dat als 'badkamertje' dienst deed. De kathedraal bestaat eigenlijk uit 3 kerken die met elkaar verbonden zijn. Er zijn veel schilderijen, massief zilver en een heel mooi koorgestoelte met de gekende 'zitterkes', met zelfs enkele 'blote' vrouwen. En dat in een katholieke kerk! Bijna elk Christusbeeld dat je hier in of buiten een kerk tegenkomt, is aangekleed met een 'rok' tot onder de knie zelfs. In de kathedraal hoorde ik een gids vertellen dat de prijs hiervan kon oplopen tot 900 en zelfs nog veel meer euro's. Een zwerftocht door de stad voerde me langs de verschillende wijken en regelmatig kwam er een fikse klimpartij bij. Waar de Plaza de Armas eerder de verzamelplaats van toeristen, doorsnee Peruanen en het nodige aantal verkopers is, worden de pleintjes volkser naarmate je uit het centrum weggaat. De plazuela San Francisco is helemaal een volkspleintje en de kerk van deze heilige doet zijn naam eer aan, sober, eenvoudig en zonder de opsmuk van de kathedraal. Vlakbij, hoe kon het ook anders, de kerk van de Heilige Clara, in dezelfde stijl. Nog wat verder weg van het centrum, ligt de markt San Pedro met ook alweer een kerk. Deze plaats is echt volks en in deze kerk, stonden de gladiolen er maar triestig bij, zo goed als helemaal verwelkt en de kinderen waren in de kerk aan het spelen. Net voor de markt werden de kinderen getrakteerd op wat amusement: een grapjas die een poesjenel liet dansen. De markt is een grote overdekte hal, waar je heerlijke vruchtensapjes en milkshakes kan drinken, een volledige maaltijd gebruiken en uiteraard alle fruit, groenten, vlees en kaas kan kopen. Geuren en kleuren à volonté! De sapjes konden me wel bekoren, maar de geur van de plaatselijke gastronomische restaurantjes was niet echt uitnodigend. De stokjes met gegrild vlees en een stevige aardappel op het einde, die men op straat aan het bakken was, roken echter overheerlijk. In Cusco kom je dus het ene pleintje na het andere tegen. Plaza Nazarena, een rustige plek met twee hele sjieke hotels naast elkaar en voor mij de gelegenheid om bij Mama Oli, een lekkere empanada te eten, een bladerdeeggebakje met een hartige vulling van kip. Ook even in een juwelenwinkel binnengestapt. Heel mooi, maar ook een mooi prijskaartje. Plaza San Blas, met heel veel verkopers, muziek en een fontein, heel levendig allemaal. Gelukkig blijven de verkopers niet aan u plakken. Een duidelijke 'neen' is voldoende om hen verder te laten gaan. De terugweg van de markt naar de Plaza de Armas, Marquez, is ook heel geanimeerd met een enorme keuze aan eet- en koffiehuisjes. Een té piteado, thee met pisco, moest ik toch ook proeven, maar ik hou toch meer van de kamillethee, die hier echt lekker is en niet zo'n flauw smaakje heeft als bij ons. De Santo Domingo hou ik voor later op een rustiger moment. Toen ik er aankwam, stroomden er grote groepen toe en ik vind een bezoek niet zo leuk als er langs alle kanten gidsen hun verhaal, soms nogal luidruchtig, aan het vertellen zijn. In de kerk van La Merced was alweer een huwelijk, 18.00 u is blijkbaar het uur om te trouwen, dar heb ik al enkele keren vastgesteld. Fanfaremuziek trok me weer naar de grote Avenida El Sol om te genieten van een optocht van een school, het Colegio de Los Milagros en omdat in oktober het feest gevierd wordt van de Señor de los Milagros ( de Wondérdoener zou je kunnen zeggen) had de school dit georganiseerd. Muziek, mooie kleren, dans en op het einde nog een groep jongen in schooluniform, maar daar was de discipline ver te zoeken. Misschien was het ook niet de bedoeling. Zo, voorlopig eindigt hier mijn blog en stoppen mijn mails tot wellicht 23 oktober. Morgen vertrek ik naar Sabine, om 8 u vertrek ik hier zodat ik rond 14.00 u in Quillabamba ben en dan nog anderhalf uur en daar wacht de selva op mij. Ik ga weer iets heel anders tegemoet. Tot over een goeie week.