Om 06.00 vertrok ik in het hostel en al snel kwam er een microbus aangereden die naar Hidro Electrica reed, waar ik de trein naar Aguas Calientes ( Machu Picchu ) zou nemen. Volgens mij hebben we wel 15 keer het dorp rondgereden om klanten te ronselen, want... Busje niet genoeg passagiers, busje vertrekt niet. Om 06.40 u waren bijna alle plaatsen ingenomen en vertrokken we. Gelukkig was het maar ruim een half uur rijden en vertrok de trein pas om 08.00 u en niet om 07.40 zoals men mij gezegd had. Vanaf deze plaats tot en met Aguas Calientes is er voor alle treinen en ook voor het entreekaartje voor Machu Picchu een enorm groot prijsverschil voor de toeristen en de Peruanen. Een kaartje van Santa Teresa naar A.C. kostte maar liefst 17 dollar, terwijl het voor de Peruanen 5 sol was en dat voor een ritje van een half uur. Maar goed, rien à faire en zo zij het dan. In Aguas Calientes aangekomen, eerst mijn bagage in bewaring geven in het station, alvast een kaartje kopen om nadien naar Ollantaytambo te rijden en dan een kaartje kopen voor Machu Picchu. Omdat dit enkel in soles kon betaald worden, dus eerst geld gaan wisselen. In het kantoortje waren er 4 jonge Spanjaarden voor mij en er was iets fout met hun studentenkaart zodat het lang duurde eer ik aan de beurt was. Nu ontbrak nog het kaartje voor de bus die de toeristen naar boven brengt en dat moest weer elders gekocht worden. Eens alle administratie afgewerkt, ging het vlot. Om de haverklap komt er een bus die mensen naar beneden brengt en met een nieuwe groep naar boven rijdt. Allemaal goeie bussen, merk Mercedes, voor ongeveer 30 passagiers. De bus doet er een klein half uur over en eens aangekomen, zette ik meteen een bezoekersstempel in mijn paspoort. De site beschrijven is niet gemakkelijk. Ik had al zoveel foto's gezien dat het verrassingselement minder groot was, maar de site zelf is veel groter dan ik gedacht had. Dan werd het dwalen en wandelen doorheen dit wereldwonder, vol bewondering voor de prestaties van de Inca's.Het grote aantal toeristen deed niet echt afbreuk aan het majestueuze en mysterieuze van de site. Enkel de groepen jonge studentjes waren wat aan de luidruchtige kant. Na dit bezoek stond er een hele lange rij te wachten om terug naar beneden te gaan, maar de organisatie van de bussen verloopt prima, ik kon op tijd vertrekken en had in het dorp nog net de tijd om in blitstempo een koffietje te drinken. De trein naar Ollantaytambo vertrok om 14.30, maar ik moest er een half uur vroeger zijn en mijn bagage nog ophalen. Met mijn grote tas in de trein, zonder bagageruimte, was geen sinecure, maar een heel vriendelijke man loste dit voor mij op. Hij bleek de gids te zijn van de vrouw die tegenover mij zat. Een heel aardige Australische die samen met haar vriendin een privegids ingehuurd hadden om met hen door Peru en Bolivië te trekken. Deze trein was van INCA RAIL ( goedkoper dan PERU RAIL ) en ook met een glazen dak zodat je (bijna toch ) alles boven je ook kan zien. In de reisgids beschrijft men die als VISTADOME. Heel prettig reizen, drankenservice inbegrepen en na anderhalf uur kwamen we aan in Ollantaytambo. Ik ken het nu al, een motortaxi nemen om naar het hostal te gaan en dan ben je zo op je bestemming. Het Casa de Wow bleek een prima keuze: heel hartelijke ontvangst ( in het Engels deze keer ) theetje aangeboden, prima informatie en slechts op enkele minuutjes van de Plaza. Mijn kamer is op zijn minst origineel te noemen. Het speciale is dat dit een kamer voor 3 is met een hoogslaper waarbij de verdieping zich niet recht boven het tweepersoonsbedj bevindt, maar aan de linkerkant van het bed en verbonden met grillige boomstammen. Ontwerp van de eigenaar. Ook het bed heeft dergelijke boomstammen. Voor de eerste keer had ik geboekt met hostelbookers en dat is dus perfect verlopen. Je betaalt 10 % van het totale bedrag, dus als je er niet zou geraken, ben je enkel die 10 % kwijt. Eerst wat zoeken naar een kamer voor morgen niet meteen iets gevonden, dan maar eerst douchen en een hapje gaan eten. Het werd een stevig quinoa soepje met geroosterd brood. Het is hier zo rustig en veilig dat je zonder problemen alleen kan rondlopen. Na een wandeling rond het plein, had de dag voor mij lang genoeg geduurd. Het is nu bijna 07.00 u en ik moest dit verslag nog afwerken. Nu zie ik juist dat er zelfs een dreamcatcher boven het bed hangt. Het is vast daarom dat ik niet gedroomd heb vannacht, hij is met al mijn dromen gaan lopen.