Na het ontbijt, gezellig aan een tafeltje voor mijn kamer, kwam Zakarías voorbij en hij keek met zo' begerige oogjes nar het broodje dat over was, dat ik het hem aanbood. Het ging er bij hem in als zoete koek en de koekjes die ik nog in voorraad had, gaf ik hem dan ook maar. Ze werden met dank aangenomen. Een taxi bracht me naar de hoogste ruïnes. Om deze te bezoeken, nam ik alle tijd. Er waren nog niet al te veel toeristen en van boven heb je een prachtig uitzicht op de Heilige Vallei. Het is telkens verbazingwekkend te zien hoe de Inca's het allemaal voor mekaar kregen, hoe ze de site uitkozen en deze organiseerden. Het hele complex van Pisac zou gediend hebben om de zuidelijke toegang tot de Heilige vallei te verdedigen. Ondertussen was de wind alweer sterk toegenomen en hoewel de zon scheen, was ik was blij met mijn warme vest. Het leukste vond ik echter de wandeling naar beneden. Het was even zoeken naar het juiste pad en het bleef zoeken, maar het was grandioos. Eerst het stuk tot aan Intihuatana, het hart van het ceremoniële centrum, en dan langs de kleine paadjes rondom de terrassen verder naar beneden. Ondanks mijn gebrekkig oriëntatievermogen, ben ik niet verkeerd gelopen, hoewel ik soms echt twijfelde. Deze weg zorgde geregeld voor aangename verrassingen achter de bocht: mooie cactussen, bromelia's, dan weer een mooie bloem en telkens opnieuw het fantastische uitzicht op de vallei. Via deze kleine paadjes kwam je telkens tot aan de rand van de terrassen en daar te lopen, wel dat is moeilijk te beschrijven, maar diegenen die deze wandeling naar beneden niet maken, hebben ongelijk. Dat zijn er bijgevolg velen, want volgens het meisje dat op het einde mijn kaartje controleerde, telde zij ongeveer 20 wandelaars per dag. Ik ken het juiste bezoekersaantal niet, maar dat zijn er heel veel meer, busladingen vol. Het was 14.00u toen ik terug was en voorlopig stelde ik me al tevreden met een 'choclo con queso', een gekookte maïskolf rijkelijk bestrooid met zout en kaas erbij. Best lekker. Wat later nog een theetje en een warm zoet broodje en nu zit ik alweer bij Ulrike's met een verse jugo de piña, vers ananassap. Morgen vertrek ik na het ontbijt terug naar Cusco, naar hetzelfe hostel van voeige keer. Zakarías, die op zaterdag naar school gaat in Cusco, heeft al spontaan aangeboden dat hij mij gaat helpen met mijn bagage. Dat is niet nodig, maar wel heel aardig aangeboden van de jongen.