30 oktober, naar Puno Fit en monter aan het ontbijt waar ik deze keer naast... twee jonge Belgen van Louvain La Neuve zat. Gezellig gekeuveld over Peru en Chili waar zij ook reeds geweest waren. Zo gezellig dat ik mezelf moest haasten om op tijd te zijn en de man van het agentschap Plaza Tours stelde me niet teleur. Om tien voor acht was hij er, hij bekommerde zich om mijn valies, regelde een taxi ( in de prijs inbegrepen, 55 sol voor de rit naar Puno ) en de sympathieke taxichauffeur en de muziek van Abba zorgden voor een kort, maar aangenaam ritje naar de terminal. De taxichauffeur bevestigde mijn idee dat Cusco geld en werk heeft voor de mensen, dat er nog heel veel armoe is en hij was niet te spreken over de huidige regering en over de Spanjaarden. Die laatsten hebben wel geprobeerd ons uit te moorden, maar ze zijn er toch niet in gelukt, verkondigde hij heel fier. Ik had deze keer gekozen voor een maatschappij die ik niet kende, TRANSZELA, servicio Inca Suite en dit bleek een prima keuze. Ik denk dat ze samenwerken met Movil Tours want ze staan op eenzelfde affiche. Het is een dubbeldekker, ik zit boven met panoramisch uitzicht en heb weer een businessclass stoel. Wat is het leven toch mooi en eigenlijk pure luxe, als je ziet hoe de plaatselijke bevolking zich soms verplaatst... Klokslag 08.30 u vertrekken we en deze keer zonder identiteitscontrole, wel met het betalen van een taks, 1,20 sol. Daar kan je niet moeilijk over doen. Op de bovenverdieping zijn amper een vijftal plaatsen ingenomen en men heeft traditiegetrouw, net de televisie aangezet. Het blijft bij één film waar ik geen hinder van ondervind. Het landschap is enigszins vertrouwd: bergen, lagunes, rivieren, kleine dorpjes, schapen, koeien en lama's. In het begin nog kronkelend, maar ook lange rechte stukken zodat ik last heb om mijn ogen open te houden en daar dan ook maar aan toegeef. Heel aanwezig zijn ook hier de borden die de chauffeurs tot voorzichtigheid aanmanen, zo in de stijl van " rijd voorzichtig, uw gezin wacht op u " en ook de borden die de mensen aansporen om geen vuil in de rivieren te gooien en minder afval te produceren. Ze doen dus hun best. We passeren ook heel veel niet ommuurde kleine kerkhoven, die vlak naast de baan liggen. Ze zien er allemaal even triest en verlaten uit. Hopelijk wordt hen op de Día de los Muertos, 1 november, eer gebracht. Een stevige bui hebben we ook al gehad, maar nu schijnt de zon weer volop. We reden ook door de stad Juliaca, een drukke, rommelige en vuile plaats, maar toen we er bijna door waren zag ik plots een heel nieuw universiteitscomplex met een heel moderne architectuur. Ook dat is Peru, contrasten alomtegenwoordig. In de bus ook een koppeltje uit Leiden: zij reizen verder naarBolivië. Nog anderhalf uur te rijden en dan komen we aan inPuno. Eerste taak was informeren naar een busticket voor Arequipa. JULSA is de enige maatschappij die vertrekt op een uur dat me past, maar daarvoor moest ik morgen terugkomen. Ze verkopen pas 1 dag op voorhand. Terwijl ik nog in de terminal ben, word ik aangesproken om een taxi te nemen. Die had ik toch nodig, dus OK. De man had echter nog meer in petto: hij wou me 'eerlijke ' toeristische informatie geven ivm de boottochten op het meer. Luisteren is nooit verkeerd, maar ik vond het te duur en dan moest ik morgen na 17.00 u nog terugkomen voor mijn ticket en daar had ik geen zin in. De oplossing kwam meteen: hij gaf me korting en zou ervoor zorgen dat ik mijn busticket toch vandaag kon kopen. Van vriendjespolitiek gesproken, want inderdaad, in zijn gezelschap lukte het wel. Ik koos natuurlijk weer de beste plaats, want nu had ik nog alle keuze. De prijs die ik uiteindelijk voor de boottocht betaalde, bleek een eerlijke prijs te zijn, maar zijn eerste aanbod was echt te duur. Het wordt een volledige daguitstap: om 07.00 word ik opgehaald en om 17.00 u terug in het hostel afgezet. Mooi dagprogramma dus. Zo mooi als Cusco is, zo lelijk vind ik Puno. Een kleine, ingesloten Plaza de Armas met slechts één mooi gebouw en dat is dan nog een hotel. Het voelt aan alsof alles op u neervalt. De kathedraal was gesloten, maar kan er aan de buitenkant nog mee door, dan nog het gerechtsgebouw en het politiekantoor en je hebt het gehad. Er was een kleinere kerk open en daar ging ik even kijken, maar die vond ik echt foeilelijk en niet echt verzorgd en proper. Als je dan aan de Plaza van Cusco denkt... Zo ruim, mooi en kleurrijk en daarrond de bergen.Het contrast kan niet groter! Er is wel een heel leuk koffiehuisje, Casa del Corregidor, en daar moest ik natuurlijk zijn. Voor mijn avondmaal, ging ik eens naar een Chinees. Weer even wat anders. De markt van Puno vind ik evenmin aantrekkelijk, juist goed om wat fruit te kopen. Nu ja, je komt naar Puno voor het meer, maar Copacabana in Bolivië kon me meer bekoren. Het hostal, THE Walk on Inn, heeft een zitruimte waar je thee kan drinken, lezen en TV kijken en waar ik nu mijn blog bijwerk. Vorige dagen waren er problemen met de server, zodat ik ere niet op geraakte, en die werkt nog steeds niet altijd echt goed. Geen zorgen dus, mochten mijn verslagen uitblijven. Ik stel het prima.