Vanmorgen had ik ruim de tijd om rustig te ontbijten en nadien nog wat te lezen in een Nederlandse literaire thriller, die door vorige bezoekers achtergelaten was. Na de mooie dag van gisten, had ik prima geslapen. Eigenlijk slaap ik hier zeker zo goed als thuis. De dagen zijn ook altijd goed gevuld, ik ben veel buiten en ' s avonds best moe. In de terminal liepen heel veel mannen al roepend rond om toch nog maar wat passagiers voor Arequipa te vinden. AREQUIPA, AREQUIPA, riepen ze allemaal tegelijk en om ter hardst. Ik had nog tijd voor een extra kopje koffie en met een kwartier vertraging deze keer, vertrok de JULSA bus. Opnieuw panoramisch uitzicht en enkele Nederlanders uit Breda stapten ook op. Peruaanse smartlappen bij het vertrek en van het eerste liedje kende ik al bijna de tekst. In Juliaca, waar nog andere reizigers opstapten zodat alle plaatsen ingenomen waren, kreeg ik een buurman en samen met hem de geur van look en salami. Dat had ik ook nog niet gehad! Ondertussen rijden we door een landschap dat je kan vergelijken met de canyons van Californië, is de chauffeur er eindelijk in gelukt een vrachtwagen van Coca Cola voorbij te steken en kijken we op een mooi meer tussen de bergen met her en der bergeilandjes. Een cola zou nu welkom zijn, want de airco werkt niet naar behoren. Arequipa ligt lager dan Puno, maar we klimmen volop, terwijl het buiten miezert. Het regenseizoen blijkt echt wel begonnen. Ik zie juist een verkeersbord dat waarschuwt voor overstekende lama's, de meertjes blijven mekaar opvolgen en het gemiezer is ondertussen veranderd in een stevige bui. Na ook nog een sneewbui, is de zon er nu weer helemaal. Grappig gebeuren: mijn Nederlandse buren boden chips aan uit zo' doosje van Pringles. Ik had er niet zo'n trek in, maar mijn Peruaanse buur kent onze gewoonten natuurlijk niet en in plaats van er enkele uit te nemen, at hij met smaak het hele doosje leeg. Eens alles opgegeten, liet hij het lege doosje gewoon achter op zijn stoel. Een klein jongetje heeft zich vlak voor de TV geïnstalleerd met zijn snoetje op amper 10 cm van het scherm. Zonder film op een lange rit kan het hier echt niet. Het werd half vijf eer we aankwamen en de temperatuur in de bus was nog opgelopen, zodat ik me eerst op een frisse cola trakteerde. Weer even nakijken hoe het zit voor de bus naar Chili, maar die reservatie kan nog wachten. Tot mijn verrassing wordt het hostal gerund door een heel sympathieke Fransman en zijn vrouw. Het is de eerste keer dat mijn valies gedragen wordt, de andere keren deed ik het altijd zelf. Het is een heel oud koloniaal huis en de ligging, vlakbij de Plaza, is perfect. Wat opfrissen en dan op verkenning. Arequipa is de derde grootste stad van Peru, maar heeft een heel vriendelijk centrum met een mooie Plaza. Je voelt je er meteen op je gemak en wat een verschil met de temperaturen in Puno. Ze ligt dan ook 'maar' op 2300m en in vergelijking met Puno geeft dat een groot verschil. Hier moet je niet ingeduffeld rondlopen en dat is wel net zo aangenaam. Alvast even binnengelopen in de kathedraal en in de kerk van La Compañia, een mooie Jezuïetenkerk uit de 17e eeuw. Dan de straat waarin het gekende Santa Catalinaklooster zich bevindt, een praatje gemaakt met een bewaker van een mooi pand en tenslotte de winkelwandelstraat afgelopen die maar liefst 5 casino's heeft, waarna het tijd werd om een hapje te eten. Een pastel van aardappelen ( wat aan de koude kant ) maar met een pittig geel sausje. Een ijsje als dessert, maakte het af. Het verbaast me telkens hoeveel patisserie en ijsjes in Peru gegeten worden en het ziet er allemaal even lekker uit. De kennismaking met Arequipa viel al goed mee. Morgen gaan we hiermee verder en zoek ik een reisbureau voor de Colca Canyon.