Kwart voor vijf wakker, half zes ontbijten en zes uur de bus in. Vandaag gingen we diep de vallei in en hoopten we aan het gekende Cruz del Condor, enkele condors te zien. Zoals gisteren, deelde Olivia haar uitgebreide kennis over de cultuur en gewoonten van de plaatselijke bevolking en waren er heel wat stops voorzien om foto's te nemen en om even de benen te strekken. Gelegenheden waar ik telkens dankbaar gebruik van maakte. Diegenen die uitkijken naar foto's, zullen nog wat op hun honger moeten blijven, want van hieruit gaat het voor mij niet lukken. De Duitsers waren blij terug bij de groep te zijn, de Fransen bleven in hun besloten groepje, het jonger koppel uit Lima verdiepte zich in hun lectuur en de oudere Limeños genoten zienderogen van alles. Wat het genieten betreft, sloot ik me aan bij de laatste groep. Tegen negen uur, waren we dan bij de befaamde mirador. Geen condor(s) te zien, maar we hadden tijd. Wat rondwandelen en kijken, dan plots gejuich... Vals alarm... Het was een arend en hoe indrukwekkend die vogel ook mag zijn, voor hem kwamen we niet. Het bleef bij wandelen en kijken en hoe geweldig de cañyon daar ook mag zijn, ik herinner me nog mijn eerste bezoek aan een cañyon, de Grand Cañyon in Californië en toen was ik meer onder de indruk. Het is natuurlijk zo... een eerste keer is en blijft een eerste keer. Toen was dat mijn eerste grote reis en was ik nog jong en onervaren. Ondertussen ben je verwend door al wat je reeds gezien hebt, wat helemaal niet wil zeggen dat het niet de moeite waard is. Persoonlijk echter, vond ik de rit door de vallei boeiender en interessanter, maar voor elk wat wils. 's Middags opnieuw lunch in Chivay en zowel María, de Spaanse journaliste als ik, gaven de voorkeur aan de markt om iets te eten in plaats van het restaurant. Op de Plaza nog een leuke babbel met enkele Amerikanen die op hun bus aan het wachten waren, om half twee terug de bus in en tegen vijf uur, waren we opnieuw in Arequipa. Mijn valies ophalen in het hostal en verhuizen naar het andere hostal dat ik geboekt had. Het was helemaal niet ver, dus ging ik te voet. Even stappen na die busrit bleek een goed idee. De kamer bleek beter dan de vorige en was bovendien goedkoper. Ik had nog eens een hoogslaper én een schemerlampje. Het hoofdkussen liet te wensen over, maar bij navraag aan de receptie, mocht ik er een vijftal uittesten en vond ik er een geschikt bij. Toen ik later ging slapen, bleek het toch te hard en ruilde ik het met het kussen van het andere bed. Ja, matrassen en hoofdkussens... Toen moest ik naar een internetcafe om mijn reisroute in Chili uit te printen. Dat was vlug gebeurd zodat ik nog een mooie avondwandeling kon maken en iets gaan eten. Om acht uur 's avonds, gaat het leven hier nog bruisend zijn gang, alle winkels zijn nog open en aan de banken staan de mensen in rijen aan te schuiven. Wat later begonnen mijn ogen te prikken van vermoeidheid en werd het tijd om terug te keren. De dag was goed gevuld en met een voldaan en tevreden gevoel kon ik gaan slapen. Eens mijn oordopjes ' ingeplugd' hinderde het verkeer me niet meer en zonder enige 'temblor' sliep ik tot bijna zeven uur.