Wat is het noordelijke stadsdeel verschillend van het centrum! Wandelend naar de mirador van Yanahuara, kwam ik door residentiële wijken met de gebruikelijke beveiliging van glasscherven en prikkeldraad, maar het is er wel rustig. Net zoals bij ons, zijn rust en kalmte een zeldzaam goed en daar hangt een prijskaartje aan, onder welke vorm dan ook. Aan de mirador zelf, genoot ik van een klein, vredig plein en het uitzicht over de hele stad. De gebruikelijke artesanía liet ik voor wat ze was en wandelde terug naar beneden. Een oud vrouwtje riep me toe dat ik op mijn handtas moest letten. Dit begreep ik niet, want die heb ik steeds bijna op mijn buik geplakt. Nu ja, vast goed bedoeld. Net voor de Puente Grau kwam ik langs een enorm groot en groen sportterrein: voetbal- en tennisvelden, tribunes errond, een groot zwembad en dit alles prachtig aangelegd.bleek het een internationale club te zijn en ja, dat was er wel aan te zien. Op de brug zelf verkocht een straatveger ' queso helado ', letterlijk ' bevroren ijs '. Toen ik hem vroeg waarom het zo heette, bleek het om een doodgewoon ijsje te gaan. Proberen dus en ja, de vorm van de vroegere frisco, maar veel vettiger van smaak. Toch welkom met deze temperaturen. Op het stadsplan had ik gezien dat er in dat noordelijke deel ook enkele parken waren. Dat trok me wel aan om me daar rustig met wat lectuur te installeren. Park 1 was gesloten. Pech dus! De kinderen die er speelden, waren leerlingetjes van een school en het is alleen open tijdens het weekend. Een poging om errond te lopen, mislukte eveneens. Dan maar naar park 2. Hier ving ik eveneens bot: enkel toegankelijk van donderdag tot en met zondag. Hier kon ik echter wel rond en zo kreeg ik toch een idee van het best grote en mooie park. Rustig lezen was niet voor vandaag. Trouwens, van lezen komt hier niet veel. Ik kwam wel voorbij het heel sjieke hotel, LIBERTADOR. Het is een keten en ik heb hun hotels al meerdere keren gezien, o.a. InCusco. Terug richting centrum kwam ik langs de kerk van Franciscus van Assisi. Een heel andere bouwstijl, eerder met Romaanse kenmerken en gewelven van baksteen. Hoogst uitzonderlijk en niet eerder gezien in Peru en voor de afwisseling, geen gladiolen, maar lelies. De joghurt van gisteren vond ik zo lekker dat ik er nog wel eentje lustte. Ook pech... Alles uitverkocht, maar de wortelcake die ze me voorstelden, bleef niet lang op mijn bordje liggen. Aan de overkant verkochten ze ' jugo de maca ', een veel voorkomende vrucht en dat sapje had ik nog niet geproefd. Om geen kat in een zak te kopen, vroeg ik of het ik eerst mocht proeven en neen... evenmin als de papaja is het mijn ding niet. Geen maca dus voor mij! Langs het Justitiepaleis en het Ministerie van Justitie, ondergebracht in een heuse burcht, ging het terug richting Plaza. Wat inkopen doen voor de busreis van morgen, even rusten op het terras en dan wou ik toch nog 1 koloniaal huis bezoeken. Er zijn er meerdere, maar ik ging naar het Casa del Moral, even het hoekje om. Een prachtig huis uit de 18e eeuw, met het meubilair van toen ( zelfs een Chinees kastje waarvan de binnenwanden beschreven waren met Chinese lettertekens ), schilderijen die de muren volledig bedekken en glanzende parketvloeren. Op dit ogenblik is het eigendom van een bank, zoals dit trouwens voor veel van deze huizen het geval is. Ofwel eigendom van een bank of dikwijls is er ook een klasserestaurant in ondergebracht. Voor mijn laatste avondmaal in Arequipa, koos ik CREPISIMO, met duidelijk een Franse invloed. De zaak ligt dan ook vlak naast de Alliance Française. De salade die ik koos, was erg lekker, maar volgens de kaart was de saus ' una salsa andina ', terwijl ze helemaal de smaak had van de klaargemaakte vinaigrettes van het merk Lesieur. Nog even proberen een hostal te vinden in San Pedro. Nadat ik een mail stuurde om te vragen of er plaats was, kreeg ik enkele minuten later reeds antwoord dat er een kamer beschikbaar was. Daar moet ik ook al niet meer aan denken. Morgen moet ik om 5 uur opstaan, erg vroeg dus, zelfs voor mij.