Gisteren was het hier licht tot 8 uur 's avonds, het is nu 07.10 en de dag is hier net begonnen. Ik heb even mijn neus buiten gestoken en op het terras staan de pntbijttafeltjes keurig gedekt. De temperatuur is al aangenaam, de vogels fluiten.... Hier is de lente in het land. Overdag is de zon sterk en door de zeewind, voel je dat niet zo, maar als je dat wil, kan je hier een mooi bruin kleurtje opdoen. De Chilenen, en de toeristen, beginnen met naar het strand te gaan: er zijn hier enkele prachtige stranden, maar ik ben toch niet van plan om mijn handdoek hier uit te spreiden. Vandaag wil ik naar de top van de Morro gaan en het van daaruit even bekijken. Gewoontegetrouw, ging ik naar de terminal om mijn buskaartje voor morgen te bestellen. Verrassing! Uitverkocht! Op die dag, beter gezegd die nacht want het wordt een nachtbus, geen bus cama ( slaapbus ) meer. Voor een rit van 11 uur had ik dat toch liever, dus even denken, vlug beslissen en een kaartje gekocht voor deze nacht. In de charmante Jardín del Sol gezegd dat ik eerder moet vertrekken en ze maakten er geen probleem van. Ik was hier graag nog een nachtje gebleven, maar dit is voor mij de beste oplossing. Dan op weg naar de Morro, die er indrukwekkend uitziet, maar de klim viel best mee. Bovenaan prachtig uitzicht over de stad en het ganse havengebied. Tip voor Dries Horsten en de collega's aardrijkskunde: bekijk een haven eens van bovenuit met de leerlingen, maar zoek dan eerst een berg of een toren in de buurt. Meer dan de moeite en het geeft een veel duidelijker beeld van de complexiteit. Daar werd ik aangesproken door een charmante Chileen, Robinson Castillo, inwoner van Valparaíso die met veel liefde, maar ook heel eerlijk over zijn stad vertelde. Ik moest er super voorzichtig zijn ivm de vele dieven, maar dat wist ik al. Hij gaf me ook zijn telefoonnummer en wou me graag een dagje rondleiden zodra ik er ben. Tegelijkertijd kreeg ik ook een leuk adresje om te gaan eten en vertelde hij mij wat ik zeker moet bezoeken. Staat genoteerd. Het oorlogsmuseum boven op de heuvel, kon me niet echt bekoren, maar daar nog wat rondlopen, de sfeer proeven bij het monument van de onbekende soldaat en het reusachtige Christusbeeld... Apart! Als je Arica van boven op de Morro bekijkt, heb je links de Oceaan, rechts daarvan de stad en daar omheen de kale heuvels van de woestijn. Terug naar beneden wandelen, was zo gebeurd en om eens een andere lunch te nemen, koos ik een groot stuk fruittaart met een vruchtensap erbij. Op 12 km van de stad, ligt een archeologisch museum waarover ik veel lof had gehoord. Er naartoe dus. Even zoeken waar de halte van de ' taxi rural ' ( nieuw begrip ) was en korte tijd later, stond ik daar aan de ingang. Blijkbaar was ik de enige bezoeker: voor de Chilenen is het dan nog te warm om veel te ondernemen en dat kwam mij goed uit. Hierdoor kon ik in alle rust rondkijken. Het museum dus. De eerste zaal vrij klassiek van opstelling met toch een mooi chronologisch overzicht van de Pre Incabeschavingen hier in de streek. De tweede zaal is nieuw en modern en toont uitsluitend de CHINCHERO beschaving, 7000 v. Chr. Bijzondere aandacht gaat hier naar de verschillende manieren van mummificeren waarbij uiteraard een groot aantal authentieke mummies niet ontbreken. Hun mummificatie verliep helemaal anders dan bij de Egyptenaren en werd zelfs toegepast bij foetussen en embryo's. De CHINCHERO namen hun mummies mee als ze naar een andere plek trokken, omdat ze in de gemeenschap moesten blijven. Vandaar dat ze helemaal niet diep werden begraven. In deze zaal kreeg ik een privé rondleiding en dat was te danken aan het feit dat ik mijn kaartje al in de vuilnisbak had gegooid en de dame aan de balie moest eerst naar de vorige zaal bellen om te vragen of ik effectief betaald had. Zo geraakten we aan de babbel en stelde ze me deze rondleiding voor. Zonder andere bezoekers in de buurt, was dit best aardig. Nadien kon ik alles nogmaals rustig in mijn eentje bekijken. In het centrum, was het tijd voor een lekkere Café Latte en terug in het hostal, maakte ik nog kennis met Annabella, een sympathieke dame van Santiago. Net zoals de Portueño van deze morgen, gaf ze mij haar telefoonnummer en heel wat goeie tips voor Santiago. Nu zit ik in de terminal te wachten om in de bus te stappen en het is hier een hele bedrijvigheid. Ik reis met TUR BUS en het wordt mijn eerste lange rit in Chili. Benieuwd of deze slaapbus meevalt. Ontbijt is alvast beloofd. Zo lekker als vanmorgen, zal het wel niet zijn. Toen kreeg ik voor de eerste keer in 6 weken geen rode confituur, maar een sneetje ham bij de ochtendboterham.