De bus was comfortabel, geen luide muziek want iedereen had eigen oortjes, om 23.00 u ging het licht uit en om 03:.30 moesten we allemaal uitstappen met alle bagage voor een douanecontrole. We veranderden namelijk van regio. Van deze stop profiteerden enkele reizigers, waaronder ik ook natuurlijk, om heel snel een thee te drinken. Terug de bus in en om half zeven kregen we ons ontbijt of wat daarvoor moest doorgaan: een granenkoek en een fruitsapje. Dat doen de meeste Peruaanse maatschappijen beter. Soit, ik had toch nog geen trek. Één van de theedrinkers bleek een Peruaan, Esteban, die tijdelijk in Chili kwam werken als gids voor een reisbureau. Hij maakte wat reclame, maar bleek erg aardig, goed onderlegd en gaf me al heel wat informatie over San Pedro. Zo ook de naam van een restaurantje en dat wil ik deze middag wel eens proberen. Vermits ik voor vandaag nog geen hostal had, moest ik dat eerst zoeken. In mijn reisgids had ik een keuze gemaakt en met de hulp van Esteban had ik dat vlug gevonden. Het geluk was met mij, want er was nog een kamer vrij. Het hostal wordt uitgebaat door een Tsjechische, Moisa, het heet SANCHEK en heeft een leuk concept. Alle kamers zijn van adobe, liggen rond een patio en hebben voor de deur een tafeltje en stoeltjes. Mijn kamer is klein, maar heel proper. Er is een gezellige tuin met hangmatten en een gemeenschappelijke keuken. Er loopt heel wat volk af en aan en de zon brandt al aardig. We zitten hier dan ook midden in de Atacamawoestijn, één van de dorste plekken op aarde. Vandaag zet ik niet veel op mijn programma: een excursie boeken voor morgen en het dorp verkennen. Ook dat is klein en rustig, maar hier lopen vooral toeristen rond. Nadat ik bij enkele agentschappen had geïnformeerd, koos ik Desert Adventure om alle excursies tegelijk te boeken. De prijzen lagen goed en groot voordeel, ik kon er betalen met Visa, erg handig omdat geen enkele geldautomaat werkte. Toen ik er terug heen ging, bleek het gesloten. Morgenvroeg dan maar. Vanaf 19.00 u koelt het af, maar in onze adobekamers, die overdag aangenaam fris zijn, is het nu helemaal niet koud. Het internet hapert hier geregeld, dus het kan zijn dat mijn verslagen met vertraging komen. Morgenvroeg verhuis ik naar Taka Taka en ga ik in de terminal informeren naar de bussen voor mijn volgende etape, La Serena.