Eerste taak vandaag, op zoek naar een geldautomaat mét geld. Er zijn hier slechts 2 geldautomaten en gisteren gaven ze niets, dus nieuwe...' poging. Cajero uno, nada.... Eerste automaat... Niets... Evenmin voor de Chileen die na mij kwam. Samen met hem naar de tweede en tot mijn grote verbazing had die wel geld voor de Chileen en niet voor mij. Nu zou het toch wel een groot toeval zijn, indien die man net de laatste peso's kreeg. Vanmiddag dus een zoveelste poging. Dan terug naar het agentschap Aventura del Desierto waar ik de excursie voor deze namiddag, de Maanvallei en voor morgen, de geisers van de Tatio, kon boeken. Voor de derde excursie, moet ik naar een ander agentschap. San Pedro is heel klein en natuurlijk kwam ik Esteban nogmaals tegen, even charmant als gisteren. Van Sanchek verhuizen naar Takha Takha was zo gebeurd. Hier is het veel groter, de kamer even klein, maar even netjes, de hele dag gratis koffie of thee én... een zwembad(je). Echt piepklein, maar met ligstoelen onder de bomen. Het geheel ademt hier rust: alle kamers liggen in en rondom een grote tuin met schaduwrijke plekjes, bloemperk en verschillende knusse en rustige hoekjes. Geluid van krekels en getjilp van vogels als achtergrondmuziek. Kortom, heerlijk! Dadelijk wat proviand kopen voor de daguitstap: ik heb een kraampje gevonden waar ze heel smakelijk volkorenbrood kopen. Dat vind je hier niet veel en met wat fruit erbij is dat genoeg voor de lunch. Voor ontbijt wordt gezorgd en ik hoorde dat het prima is. Na nog een paar vergeefse pogingen, is het me eindelijk gelukt om geld te pinnen, hoewel ik het telkens met kleinere bedragen moest doen. Nu kon ik mijn buskaartje gaan betalen ( Tur Bus ) en de derde excursie boeken. Met de bus had ik geluk, extra korting en vertrek volgende vrijdag om 7 uur 's avonds. Dan een telefoontje naar een hostal in La Serena ( uit de reisgids ) en Mevrouw Rosita had voor 2 nachten een kamer. Hiermee zijn voorlopig alle praktische zaken geregeld. Het kraampje met volkorenbrood was jammer genoeg gesloten. Dan maar een stevige witte pistolet met enkele sneetjes kaas. Dat is wel gemakkelijk hier: er zijn veel winkeltjes waar je verse charcuterie kan kopen, ook in heel kleine hoeveelheden. In de namiddag heb ik dan geprofiteerd van het heerlijk frisse water van het zwembad dat ik voor mij alleen had. Met veel tegelijk erin zwemmen is trouwens niet mogelijk, maar het is gewoonweg zalig. Ik zit nu aan de receptie met een theetje, want enkel daar werkt het internet goed en ik heb nog even tijd vooraleer we naar de Maanvallei gaan. Misschien moet ik het ook eens op de Plaza proberen, want daar heeft de gemeente buiten gezorgd voor een WIFI - zone en heb ik toch al enkele toeristen met hun laptop of iPad zien zitten. Wat ik hier ook al meerdere keren gemerkt heb zijn de bordjes die de vluchtweg aanduiden in geval van een tsunami. Aardbevingen, tsunami's... Dat kennen we gelukkig in ons Belgenlandje niet. In het agentschap Aventura del Desierto, boekte ik de excursie voor deze namiddag, de Maanvallei en voor morgen, de geisers van de Tatio.Voor de derde excursie, moet ik naar een ander agentschap. San Pedro is heel klein en natuurlijk kwam ik Esteban nogmaals tegen, even charmant als gisteren. Dadelijk wat proviand kopen voor de daguitstap: ik heb een kraampje gevonden waar ze heel smakelijk volkorenbrood kopen. Dat vind je hier niet veel en met wat fruit erbij is dat genoeg voor de lunch. Voor ontbijt wordt gezorgd en ik hoorde dat het lekker is. Uiteindelijk blek de broodjeskraam gesloten. Dan wordt het een stevig wit broodje met kaas. De maanvallei dan... Moeilijk te beschrijven, maar een schitterende belevenis! El puesto del sol en la valle de la luna... De zonsondergang in de Maanvallei, dat was de kroon op onze uitstap van deze namiddag. Schitterend! Vanaf het begin al was het de moeite waard. Cordillera de los dinosaurios, Cordillera de la Sal en de Valle de la Muerte waar onze gids Sergio, telkens een duidelijke toelichting gaf, ofwel bij het ontstaan ofwel bij de naamsverklaring. Mijn geologische kennis is erop verbeterd, en de Valle de la Muerte of de Dodenvallei, wel daar zou nog een Belg iets mee te maken hebben. Gustavo Le Paige, een Jezuïet, die hier aankwam in 1952, zou in zijn beste Spaans gezegd hebben dat de vallei leek op de planeet Marte, Mars en de bevolking begreep ' Muerte ' ' dood'. Volgens de gids zou er midden in de vallei een groot kerkhof zijn van de oudste bevolking van deze streek. ( Die Le Paige heeft hier ook een straat en een museum. Dat probeer ik ook nog te bezoeken.) De rotsen zijn door winderosie ontstaan en hebben verschillende kleuren en de sportievelingen komen naar hier om in de duinen te surfen. In de Valle de la Luna wandelden we eerst een stukje tot aan de TRES MARIAS, rotsformaties die erg lijken op drie vrouwen. Van daaruit wandelden we naar de rots die de vorm heeft van een amfitheater, gevolgd door het beklimmen van een duin ( waar iedereen goed op het pad moest blijven ) tot aan de mirador. Hierna nam Sergio ons nog een heel eind mee verder en daar waren we de enige groep. Het was fantastisch! Op de maan zal ik wel niet geraken, maar deze vallei heeft er beslist toch enkele kenmerken van. Blijkbaar komt de NASA hier zelfs zijn robots uittesten. Boven op de top, hebben we dan gewacht op de zonsondergang. In Cusco heb ik het niet gezien, maar de zonsondergang in de Maanvallei, de wandeling naar boven en naar beneden, de eindeloze oneindigheid van het landschap... Om niet gauw te vergeten!