Zo slecht ik hier de eerste nacht geslapen had, zo goed was mijn laatste. Wellicht de invloed van de sterren... Jaime had een vrije 'nacht' en dus schoten mijn ochtendpraatje en taallessen erover. Eerst wat inkopen gedaan voor de nachtelijke reis ( 16 uur ) en dan installeerde ik me opnieuw met Mankell in de tuin. Tegen de middag had ik het boek uitgelezen en waren alle moorden opgelost. De namiddag heb ik in hoofdzaak besteed aan het opdoen van informatie voor het vervolg van mijn reis in mijn reisgids. Opzoeken op internet en bloggen, waren er niet bij, want deze keer lag het internet in het hele dorp plat. Een praatje met enkele hotelgasten en met Paula van de receptie, nog wat genieten van de mooie tuin en zo werd het stilaan tijd om afscheid te nemen van San Pedro, zijn stoffige wegen, zijn talrijke honden en reisbureau's en vooral de prachtige omgeving. Zowel In Peru als in Chili lopen er veel honden rond en naar het schijnt, zijn er in Argentinië nog meer. Peruanen zijn vriendelijk en kalm en willen graag helpen. Chilenen zijn ook heel behulpzaam, maar zijn naar mijn gevoel, opener dan Peruanen. Zij geven snel en graag adres en telefoonnummer door waarbij ze voorstellen om als gids op te treden. Ze geven hierbij ook de indruk dit echt te menen. Toen ik vertrok kreeg ik van de receptioniste Paula nog ' Muchas bendiciones' mee. Toen ik bijna aan de bus gekomen was, kwam Paula daar ook aan. Ze dacht dat ik de sleutel niet had afgegeven, maar dat had ik 's morgens al gedaan. Geen probleem "No te preoccupes!" Dat heb ik hier al heel dikwijls gehoord. Ik kreeg van haar nog een warme knuffel en toen was ze weer weg. Terwijl ik wachtte op de bus, maakte ik kennis met een al wat ouder Duits echtpaar, die met hun tweetjes reisden, maar wel alles georganiseerd hadden door een reisagentschap in Duitsland. Zo, deze dag was nog een echt luie, rustige dag en nu mag het voor mij weer wat actiever worden. Ik ben er helemaal klaar voor.