Deze keer moesten we 's nachts niet uitstappen, maar kwam de politie met een drugshond de bus controleren. Dit verliep zonder problemen. De gebruikelijke stops bij enkele andere haltes van TUR BUS ( passagiers die uit of instappen) en om half zeven maakte ik daar weer dankbaar gebruik van om een kopje thee te drinken, ondertussen goed de bus in de gaten houden zodat die niet zonder mij zou vertrekken. Ik had deze keer een plaats op de 2e verdieping, net voor de trappen en hierdoor had ik dubbele beenruimte zodat ik mijn benen helemaal kon strekken. Geen buur naast mij, dus lekker veel plaats en ik had dan ook best goed geslapen. Ongeveer 40 km voor La Serena veranderde het landschap volledig. Met nu de Oceaan aan onze rechterzijde, was het gedaan met de dorre, droge woestijn en kregen we opnieuw fris groen en kleurrijke bloemen. Tegen 11.30 u kwamen we aan. Even informeren hoe het zat met de bus naar Valparaíso. Volgens de man aan het loket was het niet nodig te reserveren en kon ik elke dag 's middags en om 23.15 u vertrekken. Met de taxi was ik zo in Hostal Rosita. Ik had de indruk dat de chauffeur veel vroeg voor de korte rit, maar dit bleek toch correct te zijn. Omdat ik helemaal niet moe was, ging ik na een douche, toch meteen op stap, richting Avenida del Mar. Op de Plaza was er een Feria met diverse streekprodukten en dus liep ik daar eerst even rond, proefde eindelijk eens die ' jaleai ' gelatine met fruit en at aardbeien in chocolade. Om nadien aan de Avenida te geraken, moest ik al 2 km stappen en wat ik toen zag, wel dat zou Spanje kunnen zijn, maar met veel minder terrasjes en restaurants. Zeven kilometer lang, niets dan appartementsgebouwen langs de baan en slechts sporadisch enkele restaurants en een winkeltje. Alles prima verzorgd en geen al te hoge blokken, sommige wel heel erg groot. Ik telde ergens wel 200 wooneenheden. Het is nog erg vroeg in het seizoen en bijgevolg lag het strand er nog grotendeels verlaten bij. Het strand is enorm groot en mooi en ik installeerde me op een bank om wat van de zon te genieten. De temperatuur is ideaal: met een frisse zeebries gewoonweg heerlijk weer. Als het heel erg warm is, vind ik dat je dat kan ruiken. De warmte, of beter de hitte in San Pedro ruikt helemaal anders dan deze hier. Die van San Pedro is aparter. Grappig was dat ik, vooraleer de Avenida del Mar te bereiken, langs de Avenida Francisco de Aguirre moest. Zou onze Belgische Fara hier voorouders hebben? Deze Avenida had aan beide zijden copieën van Griekse beelden, van de gekende filosofen tot een discuswerper. Hoe komen ze er toch op? Omdat ik toch liever mijn plaats in de bus op voorhand wou kiezen, ( om mijn benen te strekken ) besloot ik terug te gaan naar de terminal en gelukkig maar. Het bleek nl. dat die maatschappij op maandagavond helemaal geen bus heeft naar Valparaíso en dus koos ik terug TUR BUS. Dan sta je aan dat loket, informeert en koopt een kaartje en zegt de man dat ik de bus van CONDOR of FLOTTA BARRIOS moet nemen. Nu ja, het maakt mij niet zoveel uit, als ze maar vertrekt en comfortabel is. Ik had nog tijd om naar het archeologisch museum te gaan omdat het vandaag laat sluit. Het meest interessante hier, is een enorm beeld van het Paaseiland, een MOAI, maar liefst 3 meter hoog en 3 ton wegend. De overige zalen waren nier zo spectaculair: aan de mummies geraak je gewend, de talrijke skeletten hoefden even niet, het aardewerk had ik al eerder gezien, maar verrassend waren nog wel de verschrompelde hoofden van Ecuador. Deze maakten toch wel indruk: heel kwetsbaar en delicaat, ook wat triest. Het werd stilaan tijd om terug te gaan naar het hostal waar ik in de keuken nog wat praatte met enkele mannen van Santiago die hier in de bouw werken. Ook zij zegden me dat Santiago een onleefbare stad is. Ik word steeds benieuwder.