Voor mijn laatste dag hier, liet de zon het volledig afweten en slechts in de late namiddag deed ze een heel flauwe poging om er door te komen. Zonder resultaat. Voor de afwisseling heb ik dan maar eens ontbeten in bed, nadat ik deze keer mijn ochtendbabbel had met een arbeider van Santiago die hier in de bouw werkt. Nadien wat TV gekeken ( had ik op de kamer ) en rustig de tijd genomen om in te pakken. Veel tijd vraagt dat trouwens niet. De routine is er en zó veel heb ik niet bij. Verdere verkenning van La Serena dan. Op zich is de stad, buiten het strand en het water, niet spectaculair, maar als je de tijd kan nemen, en die had ik, ontdek je wel wat. Enkele mooie koloniale huizen die, zoals in Peru, in handen zijn van de banken, een paar mooie pleintjes waar je botst op azulejos en weelderige bougainville, de huizen waar de voordeur open staat zodat je de erkertjes ziet, waar zich als het ware een tweede voordeur bevindt. Ik denk dat ik zo ongeveer alle kerken en kapellen binnenging en ook dat was soms verrassend. Van een plafond bestaande uit houten latjes met mooie schilderingen, over een biechtstoel in natuursteen ( hard en koud aan de knieën ), tot een Mariabeeld,omgeven door flikkerende blauwe lichtjes. Lelies in plaats van gladiolen in de kerken, de alomtegenwoordige gebouwen van de Chileense carabinieri en niet te vergeten de Chileense vlag. Zelfs de kleine autootjes waarmee de kinderen kunnen rondrijden op de Plaza, zijn versierd met een miniatuurversie ervan. Op de markt verkochten ze meerkleurige rozen in schreeuwerige kleuren en dat is voor een bloem zowat het lelijkste dat ik ooit gezien heb. Echt niet te doen! Verder heel veel scholen en de schoolgaande jeugd netjes in uniform: rood, grijs, bordeaux en blauw zijn de meest voorkomende kleuren. De meisjes met pittige geruite of effen plooirokjes, soms met 'cravate' en de jongens mogen er ook zijn. Ik kan het niet laten ze allemaal te bekijken. Het grote aantal beelden van politieke en militaire figuren is ook kenmerkend voor het straatbeeld, evenals de winkels waar alles verkocht wordt dat met paarden te maken heeft. Van lederen zadels tot hemden voor de ruiters. We zijn hier in Chili. Een bezoek aan de supermarkt levert dan weer volgende informatie: men verkoopt er nu overal ' Pan de Pascua '. Dit heeft met Pasen niets te maken, maar is hier de gebruikelijke naam voor Kerstmis. De Santa Rita wijn is erg goedkoop. Ik ga me toch eens een fles kopen om ' s avonds een glaasje te drinken en de kaas van La Serena, wel die is hier niet zo speciaal. De bekende kaas is die van La Serena in de provincie Badajoz in Spanje. Vanmiddag at ik in een ' comedor' ( letterlijk, eetzaal ) comida casera, een eenvoudig, goed verzorgd en smakelijk gerecht. Het werd vis met pasta en een broodje erbij. Wat later in de namiddag trakteerde ik me nog op gebak met chocolade. De wortelcake van Peru smaakte me beter. In de buurt van de markt zat ik op een bank en werd ik aangesproken door Eduardo, tekenaar cartoonist. Ik heb hem verteld over de Place du Tertre in Parijs. Hij was een vlot prater, maar toen ik verder wou wandelen en hij voorstelde om me te vergezellen,heb ik dit aanbod toch afgewimpeld. Mijn laatste wandeling bracht me dan over de brug van de rivier in een totaal ander stadsgedeelte. Van ver dacht ik vrolijk gekleurde tenten van een circus te zien, maar van dichtbij bleek het een zigeunerkamp te zijn. Haveloze tenten met verschoten kleuren, vrouwen en kinderen met lange rokken, gedeukte auto's en omringd door hopen vuilnis. Ook de rivier zelf was een echte vuilnisbelt. Zo jammer toch! Ondertussen ben ik terug in het hostal, waar ik nog een paar uurtjes moet wachten om dan met de taxi naar de terminal te gaan. De tijd invullen is niet moeilijk: wat surfen op het internet met een kopje thee erbij en mijn mails lezen en beantwoorden. De bus vertrekt om 23.00 u en morgenvroeg word ik wakker in Valparaíso.