Vanmorgen een hartelijk afscheid van de uitbaters van La Bicyclette en Esther. Ik verliet Valparaíso zoals ik gekomen was, te voet. Tot aan de terminal, wel te verstaan. Zo kon ik alles nog eens van de andere kant bekijken en na 25 minuten( een goeie ochtendwandeling ) stappen, even aanschuiven aan het loket voor een kaartje, zat ik om kwart voor tien al in de bus naar Santiago. Om naar het hostal Traveller's Place te gaan, moest ik de metro nemen en in de bus kon ik dat alvast even bekijken. Ja, het is natuurlijk steeds uitzoeken, regelen en soms wat puzzelen, maar anders geraak je er niet. Meestal gaat het echter vlot of met wathulp van anderen. De metro nemen ISS heel eenvoudig. Het enige nadeel is dat er geen roltrappen zijn en dat je dus je valies op de trap moet dragen. Mijn conditie is gelukkig prima en het is een goeie training. Vanmorgen kon ik mijn vlucht van Ushuaia naar Buenos Aires boeken. Omdat de prijs interessanter was, vlieg ik op tweede Kerstdag en dat betekent dus dat ik dit jaar Kerstmis ga vieren op het einde van de wereld. Heeft ook wel iets! Ook het hostal in Ushuaia is nu geboekt. Om me al wat voor te bereiden op het slapen in een dormitorio met meerdere personen ( In Torres' del Paine kan het niet anders ) had ik hier een 'kleine' geboekt. Ik heb geluk. Vandaag heb ik de kamer alleen en morgen pas komt er iemand bij. De ontvangst was heel hartelijk en het is allemaal heel netjes. De kennismaking met de stad viel niet tegen. Het is er natuurlijk heel druk, enorm veel verkeer, helemaal volgebouwd met hoge woontorens en kantoren, heel veel winkels en eethuisjes, maar ook groene pleinen en enkele mooie parken. De kathedraal is er zo nog een om ' U ' tegen te zeggen. Sober aan de buitenkant, mooi van binnen hoewel een beetje donker, maar heel aparte glasramen met prachtig rood en blauw. De kerk La Merced daarentegen, is een en al licht en de kleuren zijn hoofdzakelijk perziktinten. Na een lekker stuk taart in het Emporio La Rosa,ging ik eerst een kijkje nemen in het Parque Forestal. Deze keer een park zonder poorten, dus altijd open en het was meteen duidelijk dat hier vele afspraakjes gemaakt werden. Ik heb het aantal innige koppeltjes niet geteld, maar het waren er veel. Al die bomen zorgden natuurlijk voor ideale lommerrijke plekjes. De Araucaria is zo één van deze exotische boomsoorten. Metershoog en de top is een soort paraplu met grillige vormen. Hierna belandde ik in de wijk Lasterría. Heel leuke, gezellige en vrolijke buurt met antiekstalletjes buiten,muzikanten op straat, veel restaurantjes en terrasjes, aan beide kanten bomen en bijna geen verkeer. Perfect om te flaneren. In het Museo de Artes Visuales was een tentoonstelling van moderne kunst en specifiek kunstenaars van 1990 tot 2000. Er waren heel originele en leuke werken bij. Dan naar de Cerro Santa Lucia. Op de top van deze heuvel staat een standbeeld van Valdivia, de stichter van de stad en nog wat hoger heb je een fantastisch uitzicht op de hele stad. Daar kan je goed zien dat ze omringd is door de bergen, maar vóór die bergen, zie je niets anders dan hoogbouw. De stad is té vol gebouwd en ik kan begrijpen dat het er niet zo prettig wonen is. Voor een toerist, is er echter wel heel wat boeiends te beleven. Van de heuvel terug naar het centrum, waar ik nog net de tijd had om even in het historisch museum binnen te gaan en een tijdelijke tentoonstelling te zien van balkleding uit 1912, de glorietijd, de Belle Epoque van Santiago. Weelde en rijkdom troef! Ondertussen was het bijna 20.00 u geworden, nog even kijken naar de schaakwedstrijd op de Plaza, de kunsten - en fratsenmakers en mijn eerste dag in de Chileense hoofdstad zat erop.