Na behoorlijk goed geslapen te hebben in de bus, een uur vroeger dan gezegd, aangekomen in Temuco. Ik had nog niet door dat ik moest uitstappen toen mijn buurman mij verwittigde. Hoe kan ik dat nu ook weten? Niemand zegt iets en er zijn geen aanduidingen. Zoals steeds vliegen de taxichauffeurs op je af, maar ik heb mijn verdedigingsmechanisme. Nog helemaal suf van de bus, ga ik eerst koffie drinken en dan kan ik rustig nadenken hoe ik naar de stad wil. Deze keer werd het een microbus die me even na acht uur, bijna voor de deur afzette. De eerste indruk van Hostal Aldunata was bizar. Een mevrouw in ochtendjas ( de eigenares of personeel? ) deed de deur open, er was helemaal niemand te zien en het zag er allemaal nogal donker en somber uit. De kamer was gelukkig ruim met twee bedden, maar het was er wel koud. ( Voorbereiding op het uiterste zuiden ) Uit ondervinding weet ik wel dat je een hostal en een stad soms wat tijd moet gunnen voor je hun charmes ontdekt en na een nachtje reizen kan het je ineens overvallen. Na het ontbijt verkenning van de markt met ongelooflijk propere eettentjes en natuurlijk de pleinen. Alleen de Plaza Central kon me nog bekoren, de andere stelden echt niet veel voor. Enkele heel hoge bomen waren volledig kaal en dat intrigeerde me, maar niemand kon het me uitleggen. Ondertussen links en rechts kijken om wat moois te ontdekken, maar dat is deze keer echt niet gelukt. Wel zag ik de lelijkste kerktoren van heel mijn leven. Het was een Methodistenkerk en de toren was afschuwelijk. Het waren precies enkele betonnen platen. Dan de Feria Anibal Pinto, een heel kleurrijke en levendige markt waar de Mapuche groenten en fruit komen verkopen. Van de gewone kramen ging het naar de groothandel met juten zakken vol met o.a. haver, rijst en pasta. Authentieke Mapuche heb ik niet echt gezien. Chili is ook een echte smeltkroes van mensen. Alle types lopen er rond: blond, donker en roodharigen, blanke huid en alle tinten van bruin.Zelfs ik val niet op. Wat me al wel opviel is dat de dames veel lippenstift gebruiken. Je had de gestifte lippen van de vrouwelijke militairen, tijdens de défilé, moeten zien en ook in de stad is dat zo. Ik wist dat er in Temuco zelf niet veel te bekijken was, maar ik vind de stad heel druk, het verkeer is hectisch, ze toeteren heel de tijd en er is geen enkel mooi gebouw te zien. Zo had ik het vrij snel allemaal gezien en dan ging ik maar eens winkels kijken. Grappig wel dat ik in een heel mooi grootwarenhuis ( dat dus wel )heel wat Belgische chocolade zag. Positief hier zijn de heel mooie schoenen. Alle kleurtjes, speciale modellen en ik dacht aan een zus van mij, heel veel plateauschoenen. Ze zou hier vast haar goesting vinden. Ook de handtassen vielen wel in mijn smaak. Toen ik vanavond terugkwam, maakte ik kennis met de eigenares, een heel charmante oude dame, en zo bleek dat het vanmorgen de hulp was. Buiten een man die hier voor zijn werk logeert, ben ik de enige gast. Ik zit nu eigenlijk heel gezellig in een gemeenschappelijke ruimte, genre veranda, met veel planten en een kopje thee. Er staat ook een kachel voor de winter, maar dit vertrek is helemaal niet koud, maar de blauwgeschilderde lambrisering maakt het wat somber. Morgen met de bus een uitstap naar Lago Budi en dan dezelfde dag nog naar Villaricca waar ik vanmorgen toch gauw iets geboekt heb.